Avieyamientu humanu

El avieyamientu ye'l conxuntu de cambeos morfolóxicos y fisiolóxiques qu'apaecen de resultes de l'acción del tiempu sobre los seres vivos, que supón un amenorgamientu de la capacidá d'adaptación en cada unu de los órganos, aparatos y sistemes, lo mesmo que de la capacidá de respuesta a los axentes lesivos (noxas) qu'inciden nel individuu. L'avieyamientu de los organismos y particularmente el nuesu como especie humana, foi motivu d'esmolición dende va años.^[1]

Nuesa esperanza de vida aumentó significativamente nos últimos años. El avieyamientu de la población puede considerase un ésitu de les polítiques de salú pública y del desarrollu socioeconómico anque tamién ye un retu pa toa sociedá yá que tien d'afaese a esta nueva realidá. Col avieyamientu, empieza una serie de procesos de deterioru paulatín d'órganos y les sos funciones acomuñaes. Munches enfermedaes, como ciertos tipos de llocura, enfermedaes articulares, cardiaques y dellos tipos de cáncer fueron acomuñaos al procesu d'avieyamientu.^[1]

Por esti motivu la investigación a nivel celular d'esti procesu recibió especial atención. Unu de los afayos relevantes ye que les célules normales tán programaes pa un númberu determináu de rondes divisionales. Cada cromosoma tien nos sos estremos una serie de secuencies altamente repetitives y non codificantes denominaes telómeros. Debíu al mecanismu de replicación del ADN de les célules, los telómeros van encurtiándose coles socesives divisiones. Esto vese atenuáu pola esistencia d'una enzima llamada telomerasa que realiza la replicación telómerica. Sicasí, l'actividá telomerasa funciona en célules embrionaries, pero s'inactiva en célules somátiques, lo que trai un acurtiamientu progresivu de los telómeros cromosómicos; cuando'l tamañu de los telómeros llega a un ciertu nivel mínimu, desencadénense mecanismos que conducen a la muerte celular. Por esta razón, l'acurtiamientu telómerico acomuñóse col procesu d'avieyamientu celular. D'esta forma, la llongura de los telómeros representaría una especie de reló xenéticu que determinaría'l tiempu de vida de les célules.

Internacionalmente, en 1984 almitir por conveniu, que vieyu ye toa persona mayor de 65 años, edá coincidente cola xubilación.

1. ↑ ^{1,0 1,1} [http://www.who.int/topics/ageing/es/ Envejecimiento - Organización Mundial de la Salú